Επτά αγαπημένα ρεμπέτικα τραγούδια και η ιστορία τους !!!

H ιστορία της ελληνικής μουσικής κρύβεται στα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα τραγούδια. Ξεχωρίσαμε επτά αγαπημένα ρεμπέτικα τραγούδια και αναζητήσαμε την ιστορία τους.Το ρεμπέτικο τραγούδι συμβολίζει – για πολλούς – την ιστορία του τόπου μας, την ιστορία της Ελλάδας. Θα μπορούσε να έχει μία βάση αυτή η θεωρία. Η θεματολογία των ρεμπέτικων τραγουδιών ποικίλει και είναι διαχρονική. Ασχολείται με απλά, καθημερινά θέματα όπως η φτώχια, ο έρωτας, ο θάνατος. Κάποια μιλούν για ουσίες, φυλακές και μάγκες ή για τη μετανάστευση, τον πόλεμο, τη ξενιτιά και πόσα άλλα… Τα περισσότερα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μικρές αυτοτελείς ιστορίες.ι ρίζες του ρεμπέτικου τραγουδιού μας πηγαίνουν πίσω στο 1880. Η δημιουργία του στηρίζεται στην ελληνική παραδοσιακή μουσική, το δημοτικό τραγούδι και τα κλέφτικα. Τα πρώτα ρεμπέτικα ακούστηκαν στις φυλακές. Στις αρχές, τα ρεμπέτικα τραγούδια πολεμήθηκαν από πολλούς, που τα θεωρούσαν τραγούδια του υποκόσμου.

Η ευρεία διάδοση του ρεμπέτικου έγινε την περίοδο 1946-1960.

Τα περισσότερα ρεμπέτικα τραγούδια διασώζονται και ακούγονται μέχρι σήμερα. Οι μεγάλοι ρεμπέτες που υπηρέτησαν το ρεμπέτικο τραγούδι, μας άφησαν μία βαριά κληρονομιά. Τα ονόματα είναι πολλά, ενδεικτικά αναφέρουμε τους Βασίλη Τσιτσάνη, Σπύρο Περιστέρη, Μάρκο Βαμβακάρη, Απόστολο Χατζηχρήστο, Γιώργο Μπάτη, Μανώλη Χιώτη, Γιάννη Παπαιώννου κ.ά.

Ξεχωρίσαμε, με μεγάλη δυσκολία, επτά αγαπημένα μας ρεμπέτικα τραγούδια και αναζητήσαμε την ιστορία τους.

Φραγκοσυριανή – Μάρκος Βαμβακάρης

Η Φραγκοσυριανή είναι από τα πιο γνωστά τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη. Το τραγούδι γράφτηκε την περίοδο 1935-1940. Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον Μάρκο Βαμβακάρη. Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού έγινε από τον ίδιο. Στο τραγούδι, αργότερα, έγιναν πολλές εκτελέσεις και διασκευές, με πιο γνωστή του Γρηγόρη Μπιθικώτση το 1960 που έκανε το τραγούδι ευρέως γνωστό. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι ερωτικοί. Ο ίδιος ο Μάρκος Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του, αναφέρει για τη Φραγκοσυριανή: «Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ τη σκεφτόμουν, τη σκεφτόμουν… Πήρα, λοιπόν, μολύβι και έγραψα…».

Το Μινόρε της Αυγής – Σπύρος Περιστέρης, Μίνωας Μάτσας

Το Μινόρε της Αυγής δημιουργήθηκε το 1936 από τον Σπύρο Περιστέρη στη μουσική και τον Μίνωα Μάτσα στους στίχους. Η πρώτη εκτέλεση έγινε από τους Απόστολο Χατζηχρήστο, Μάρκο Βαμβακάρη και Γιάννη Σταμούλη. Μουσικά, το Μινόρε της Αυγής συνδέεται με το Σμυρνέϊκο Μινόρε, το οποίο έχουμε ακούσει σε διάφορες εκτελέσεις από το 1906 στη Σμύρνη έως προπολεμικά στην Αθήνα και στην Αμερική. Η κόρη του Απόστολου Χατζηχρήστου, στην εκπομπή της Μπήλιως Τσουκαλά «Έχει γούστο» στην ΕΡΤ1, υποστήριξε πως η σύνθεση του τραγουδιού ανήκει στον πατέρα της. Αρκετοί συμφωνούν με αυτήν την άποψη, δεν έχει αποδειχτεί όμως κάτι επίσημα. Όπως και να έχει, το Μινόρε της Αυγής είναι από τα πιο όμορφα και ευαίσθητα τραγούδια της ρεμπέτικης μουσικής. Έχει τραγουδηθεί με μεγάλη επιτυχία σχεδόν από όλους τους καλλιτέχνες.

Συννεφιασμένη Κυριακή – Βασίλης Τσιτσάνης, Αλέκος Γκούβερης

Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του ρεμπέτικου που μας έρχεται στα χείλη κάθε συννεφιασμένη Κυριακή. Η μουσική του τραγουδιού ανήκει στον Βασίλη Τσιτσάνη. Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού ήταν το 1948 με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τη Σωτηρία Μπέλλου. Και σε αυτό το τραγούδι, τα πνευματικά δικαιώματα – ως προς τους στίχους – δεν είναι ξεκάθαρα. Ο στιχουργός Αλέκος Γκούβερης ισχυρίστηκε πως τους στίχους της Συννεφιασμένης Κυριακής τους έγραψε ο ίδιος, για την ομάδα του που έχασε στο ποδόσφαιρο και πως ο Τσιτσάνης έκανε τη διόρθωση. Ο Βασίλης Τσιτσάνης για τους στίχους είχε δηλώσει: «Τη Συννεφιασμένη Κυριακή την έγραψα με αφορμή ένα από τα τραγικά περιστατικά που γίνονταν τότε στον τόπο μας, τα χρόνια της κατοχής». Αργότερα σε συνέντευξή του, ο Βασίλης Τσιτσάνης παραδέχτηκε πως οι στίχοι έγιναν σε συνεργασία με τον Γκούβερη.

Στην Υπόγα – Κώστας Μπέζος

Το τραγούδι έχει γράψει ο Κώστας Μπέζος ο οποίος ήταν μουσικός, αρθρογράφος και σκιτσογράφος. Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον ίδιο. Ο Κώστας Μπέζος υπέγραφε τα πρώτα τραγούδια του με το ψευδώνυμο Α. Κωστής. Το τραγούδι γράφτηκε το 1930 και ήταν στον πρώτο δίσκο του Κώστα Μπέζου. Οι στίχοι της Υπόγας έχουν μία δυσκολία ως προς την ερμηνεία τους. Κούφιο σημαίνει πιστόλι, μούσμουλα ίσως να είναι οι σφαίρες και ο Μήτσος ίσως να είναι ένας μπατίρης που εισπνέει τα ντουμάνια των άλλων. 

Έντε λα μαγκέτε Bοτανίκ (Ένας μάγκας στο Βοτανικό) – Σπύρος Περιστέρης, Παραδοσιακή μελωδία, Σπύρος Ζαγοραίος

Ο μάγκας του Βοτανικού είναι ένα τραγούδι με μεγάλη ιστορία. Το τραγούδι γράφτηκε το 1932-1933. Η μουσική γράφτηκε από τον Σπύρο Περιστέρη και είναι βασισμένη σε διασκευή μίας παραδοσιακής μικρασιάτικης μελωδίας. Η αρχική μουσική του τραγουδιού διεκδικείται από πολλούς. Άλλοι υποστηρίζουν πως είναι παλιό τούρκικο τραγούδι, άλλοι παραδοσιακό μικρασιάτικο και άλλοι πως ανήκει στον Περιστέρη. Η πρώτη εκτέλεση με τους αυθεντικούς στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, ανήκει στον Ζαχαρία Κασιμάτη. Ο Σπύρος Ζαγοραίος το 1975 διασκεύασε το τραγούδι βάζοντας στίχους στην αργκό, μετατρέποντάς το σε ένα καθαρά χασικλίδικο ρεμπέτικο.

Ωφ Αμάν (Πίνω και Μεθώ) – Σπύρος Περιστέρης

Το Ωφ Αμάν ή πιο γνωστό ως Πίνω και Μεθώ, είναι ένα παραδοσιακό απτάλικο ζεϊμπέκικο σε στίχους και μουσική του Σπύρου Περιστέρη. Η πρώτη εκτέλεση ήταν το 1934 από τον Ηλία Κασιμάτη. Το επιφώνημα «Ωφ» σημαίνει μπάφιασμα και το «Ωχ» μεράκι. Το Πίνω και Μεθώ λατρεύτηκε ακόμα περισσότερο από το 1994 και μετά, με την ερμηνεία του Μπάμπη Τσέρτου.  

Το πιτσιρικάκι – Γιώργος Ροβερτάκης, Αργύρης Νικολέσκο

Το αγαπημένο τραγούδι που οι περισσότεροι γνωρίζουμε με τον τίτλο Το πιτσιρίκι, γράφτηκε το 1961. Η μουσική είναι του Γιώργου Ροβερτάκη και οι στίχοι του Αργύρη Νικολέσκο. Η πρώτη εκτέλεση ήταν από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. Φημολογείται πως η αφορμή για να γραφτεί το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν ο γιος του Τσαουσάκη, Δημήτρης, που πιάστηκε στα πράσα να καπνίζει.

Πηγές: Βιβλιογραφία «Μάρκος Βαμβακάρης-Αυτοβιογραφία» της Αγγελική Βέλλου, εκδόσεις Παπαζήση, Αρχείο ΕΡΤ εκπομπή «Εχει γούστο» με την Μπήλιω Τσουκαλά, rebetikon.blogspot.com, you tube-pankonstantopoulos, pepore.com,tanea.gr, wikipedia.org, kleftronia.wordpress.com, newsbeast.gr, ogdoo.gr, footballleaguenews.gr, melodia.gr

https://umano.gr/epta-agapimena-rebetika-tragoydia-kai-i-istoria-tous/

ΕΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΜΠΑΤΗ ΡΟΒΕΡΤΑΚΗΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ 1936

Πέθανε ο «μεγάλος του μπουζουκιού» Γιάννης Πολυκανδριώτης – Ένας σπουδαίος συνθέτης και οργανοπαίκτης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο Γιάννης Πολυκανδριώτης, γιός του αείμνηστου ρεμπέτη Θεόδωρου Πολυκανδριώτη και αδελφός του πασίγνωστου συνθέτη Θανάση. Την ανακοίνωση του θανάτου του έκανε γνωστή o Γιάννης Πετρόπουλος μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, όπου έγραψε: «Αντίο αγαπημένε μου φίλε Γιάννη Παλυκανδριώτη. Μαζί πήγαμε στο Λονδίνο. Εσύ έμεινες και έκανες μεγάλη καριέρα και εγώ από εδώ σε καμάρωνα». Ποιος ήταν ο Γιάννης Πολυκανδριώτης Ο Γιάννης Πολυκανδριώτης γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1946. Οι λάτρεις του είδους στην Αθήνα της εποχής εκείνης, τον θυμούνται με κοντό παντελονάκι να παίζει γύρω στα 1954-'56 μπουζούκι στο πάλκο, πλάι στον πατέρα του, στον «Παράδεισο», μαζί με τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλο. Για πρώτη φορά, έπαιξε επαγγελματικά το 1958-'59 στην «Ψάθα», στο Αιγάλεω, με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και την Ανθούλα Αλιφραγκή. Αργότερα, ακολούθησαν η «Λουζιτάνια», ο «Κήπος του Αλλάχ», ο «Περιβόλας» και το «Καν Καν». Το 1962, ήρθε και η πρώτη του εμφάνιση, εκτός Αθηνών. «Ήρθε και με ζήτησε από τον πατέρα μου ο Μανώλης Αγγελόπουλος για να με πάρει μαζί του στη Θεσσαλονίκη. Δεν είχα ακόμα δικό μου μπουζούκι, αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, ο κ. Πολυκανδριώτης. «Ήταν για μένα – έλεγε – κάτι το ασύλληπτο να φύγω από την Αθήνα, μόνος μου, και να βρεθώ στην ορχήστρα του Αγγελόπουλου, με την Αννούλα και τον Βασίλη Βασιλειάδη στο ακορντεόν». Παράλληλα, ο ίδιος έπαιξε και στη σκηνή του θεάτρου, δίπλα σε γνωστούς ηθοποιούς της εποχής, όπως τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Μάρω Κοντού, τον Κώστα Καρρά, τον Σταύρο Παράβα και τον Σωτήρη Μουστάκα. Ο Γ. Πολυκανδριωτης σε μια θεατρική παράσταση, τραγουδούν οι Κώστας Καρράς, Μάρω Κοντού, Σωτήρης Μουστάκας και ο Μεταξόπουλος Από το 1996 κατοικούσε μόνιμα με την οικογένειά του στο Λονδίνο και είχε δημιουργήσει τη σχολή «Νέα Γενιά της Διασποράς». Σε αυτήν, τα Ελληνόπουλα που έμεναν στην Αγγλία διδάσκονταν την τέχνη του μπουζουκιού και της ελληνικής μουσικής παράδοσης, ενώ ταυτόχρονα συνέβαλαν στη διάδοση του πολιτισμού μας, με τη συμμετοχή τους σε διάφορες εκδηλώσεις. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνο το 2012, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης πλημμύρισε το στάδιο με τους ήχους του μπουζουκιού του. Ακούστηκαν τα τραγούδια: «Τα παιδιά του Πειραιά», ο «Ζορμπάς», το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» κι άλλα. «Είμαι βαθύτατα συγκινημένος και υπερήφανος για το γεγονός, ότι η γνήσια ελληνική μουσική, που συνεχίζω να υπηρετώ με συνέπεια και στη διασπορά, ακολουθώντας την παράδοση του πατέρα μου, θα έχει ξεχωριστή θέση στη μεγάλη παγκόσμια γιορτή του Αθλητισμού και του Πολιτισμού, που ξεκίνησε από την Αρχαία Ελλάδα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Πολυκανδριώτης στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Αυτή είναι άλλη μία δικαίωση του αγώνα που δίνω για την προβολή της ελληνικής λαϊκής μουσικής παράδοσης, ιδιαίτερα στα ελληνόπουλα της Βρετανίας και αυτός ήταν ο σκοπός μου… Η μουσική κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, που ειδικότερα στις μέρες μας κινδυνεύει να χαθεί», είχε τονίσει ο ίδιος.

Διαβάστε περισσότερα στο TheCaller.gr